TORUŃ

Będzie można obejrzeć siedem filmów ostatniej edycji wrocławskiego festiwalu. W programie znalazły się dzieła, które zdaniem jurorów, nowohoryzontowej publiczności oraz festiwalowych selekcjonerów stały się wydarze¬niami, zostały nagrodzone, były szeroko komentowane lub cieszyły się wyjątkową popularnością.

2.01. (piątek)

• godz. 16.00 Biały Bóg
• godz. 18.00 Dystans

3.01. (sobota)

• godz. 12.00 Biały cień
• godz. 14.00 Pod ochroną
• godz. 18.00 Zjazd absolwentów

4.01. (niedziela)

• godz. 11.00 Mały Quinquin
• godz. 14.00 Zjazd absolwentów
• godz. 18.00 Żona policjanta

5.01. (poniedziałek)

• godz. 16.00 Pod ochroną
• godz. 17.45 Mały Quinquin
• godz. 21.15 Biały Bóg

6.01. (wtorek)

• godz. 17.00 Żona policjanta

7.01. (środa)

• godz. 18.00 Biały cień

8.01. (czwartek)

• godz. 18.00 Dystans

Bilety: 12/14 zł, karnety: 50/70 zł

Opisy filmów:

Biały Bóg, reż. Kornél Mundruczó, Węgry, Niemcy, Szwecja 2014
Najlepszy film sekcji Un Certain Regard na 67. MFF w Cannes. Polityczna metafora ubrana w gatunkowy kostium. 13-letnia Lili walczy o to, by zachować swojego czworonoga, jednak jej ojciec porzuca psa na środku ulicy. Zwierzę błąka się po mieście, na własnej skórze doświadczając, jak okrutni potrafią być ludzie. Hagen ucieka przed hyclami, wpada w pułapkę chciwego bezdomnego, zostaje uwięziony i trenowany do krwawych walk. W końcu dołącza do sfory rozjuszonych psów, które mszczą się na swoich oprawcach.

Biały cień, reż. Noaz Deshe, Tanzania, Niemcy, Włochy 2013
Nagroda dla najlepszego debiutu na 70. MFF w Wenecji oraz Nagroda Publiczności i Grand Prix na 14. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty. W Afryce Wschodniej albinosi traktowani są jak lukratywny towar. Szamani płacą fortunę za części ciała i narządy dotkniętych bielactwem osób, wierzą bowiem, że sporządzone z nich amulety przynoszą szczęście i dobrobyt. Alias jest młodym albinosem żyjącym w tanzańskiej wiosce. Po tym, jak zostaje świadkiem morderstwa swojego ojca, również albinosa, matka wysyła go do miasta, by tam poszukał schronienia.

Dystans, reż. Sergio Caballero, Hiszpania 2014
Komedia absurdu Sergia Caballero, muzyka i artysty konceptualnego, reżysera Finisterrae, dyrektora poświęconego muzyce elektronicznej i multimediom festiwalu Sónar. Przetrzymywany w opuszczonej syberyjskiej elektrowni artysta zleca karłom-telepatom kradzież tytułowego przedmiotu. Odrealnione miejsce i postaci (m.in. beczka układająca haiku) tworzą dziwny, surrealistyczny świat. Dystans to zarazem heist movie, parodia Stalkera Tarkowskiego i melancholijna oda do poszukiwaczy lepszego życia.

Mały Quinquin, reż. Bruno Dumont, Francja 2014
Czteroodcinkowy serial kryminalny. Wiejską okolicą wstrząsa seria morderstw: poćwiartowane szczątki zabójca chowa w krowich trzewiach. Śledztwo prowadzi dwójka ekscentrycznych policjantów, a ich poczynania obserwuje tytułowy mały Quinquin, okoliczny łobuziak. Poczucie humoru Dumonta jest specyficzne, ale działa! Na ekranie komizm miesza się z tragizmem, nieustępliwością spojrzenia i wyczuleniem na środowiskowe i społeczne animozje.

Pod ochroną, reż. Diego Lerman, Argentyna, Francja 2014
Próba wyrwania się ze spirali domowej przemocy w obiektywie Wojciecha Staronia. Mały Matias po powrocie ze szkoły znajduje swoją matkę w kałuży krwi. Laurze udaje się przeżyć, ale po wyjściu ze szpitala wie już, że ani ona, ani jej ośmioletni syn nie wrócą do agresywnego ojca rodziny. Rozpoczynają wędrówkę w poszukiwaniu azylu, który pozwoli im rozpocząć nowe, wolne od ciągłego strachu życie.

Zjazd absolwentów, reż. Anna Odell, Szwecja 2013
Nagroda FIPRESCI na 70. MFF w Wenecji i główna nagroda w Konkursie Filmy o Sztuce 14. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty. Pomiędzy fabułą, dokumentem a performansem. Znana z kontrowersyjnych akcji szwedzka artystka Anna Odell była prześladowana w szkole przez rówieśników. 20 lat później nie została zaproszona na zjazd absolwentów. Realizuje więc jego rekonstrukcję ze swoim udziałem. To jednak połowa projektu. Następnie Odell postanawia skonfrontować się z oprawcami.

Żona policjanta, reż. Philip Gröning, Niemcy 2013
Specjalna Nagroda Jury na 70. MFF w Wenecji. Młode, sympatyczne małżeństwo: ona realizuje się jako matka, uśmiechnięty mąż pracuje w policji. Ale za drzwiami ich małego domu rzeczywistość nie jest już taka kolorowa. Pokonany przez frustrację mężczyzna zaczyna znęcać się nad żoną, ta popada w depresję. Nie rozstaną się, bo razem trzyma ich toksyczna, kompulsywna miłość. Autor Wielkiej ciszy stworzył intrygujący formalnie film o wielkiej emocjonalnej sile rażenia.