TORUŃ

Park tysiąclecia jest zlokalizowany w lewobrzeżnej części Torunia. Ma powierzchnię ok. 19 hektarów. Pełni przede wszystkim funkcję rekreacyjną, ma też walory kompozycyjne i historyczne.

Jego lokalizacja jest ściśle związana z istniejącymi na tym obszarze obiektami fortecznymi. Park jest bowiem położony na obszarze zabytkowego fortu „Przyczółek Mostowy”, w jego starszej części, która powstała w latach 1824-1832. Park rozciąga się na stoku bojowym fortu, którego łacińska nazwa brzmi glasis - stąd potocznie zwany jest Glazją. Północną granicę parku stanowi grobla uformowana po linii fosy i dalej ul. Podgórska. Południową i zachodnią granicę wyznacza linia drzew - w tej części przepływa też potok Wielanda, na którym zlokalizowany jest staw.

Układ kompozycyjny parku jest ściśle związany z ukształtowaniem terenu oraz umocnieniami fortecznymi. Decyduje to o jego niepowtarzalnym charakterze. Szata roślinna jest odmienna gatunkowo w różnych częściach parku, w zależności od rzeźby terenu. W okolicy stawu i strumienia dominują wierzby białe, klony pospolite, topole białe, a w miejscach najbardziej podmokłych wiązy i olchy, których wiek sięga 100 lat. Roślinność w pobliżu grobli była nasadzana w okresie budowy fortu - dominują tu dęby i topole czarne, a także wiązy, których wiek dochodzi do 190 lat.

Układ dróg i ścieżek parkowych także wynika z ukształtowania terenu i jego historycznej funkcji. Mamy więc drogę biegnącą po grobli i drogę wzdłuż fosy oraz łączące się z nimi alejki spacerowe, wyznaczone łagodnymi trawersami. Ponieważ głownymi elementami parku są drzewa, uzupełnione grupami różnorodnych krzewów, park sprawia wrażenie otwartego przestrzennie i przyjaznego.

Wykorzystano teksty z ulotki "Parki miejskie i dworskie Torunia"
wydanej przez Oddział Miejski PTTK w Toruniu.