TORUŃ

Wystawa zbiorowa twórczości artystów plastyków zrzeszonych w Związku Polskich Artystów Plastyków inauguruje nowy rozdział w życiu toruńskiego środowiska. Trzydziestu siedmiu twórców – malarzy, grafików, rzeźbiarzy, neomedialistów oraz konserwatorów, prezentuje swoje prace w odremontowanych przestrzeniach dawnego Biura Wystaw Artystycznych. Wystawa otwarta po prawie 20. latach przywraca na pewien czas życiu artystycznemu w Toruniu funkcje wystawiennicze w budynku Domu Artysty Plastyka sprawowane społecznie siłami Zarządu i aktywu środowiska ZPAP.

Warto wymienić szereg nazwisk twórców wystawiających swoje prace, by zorientować się w zawartości ideowo-artystycznej wystawy. Tworzą ją grafiki Marii Pokorskiej, otwierające wystawę i „Pamiętnik” Alicji Wieczorek. Malarstwo Mirosławy Rocheckiej i Kazimierza Rocheckiego, współcześnie traktujące problematykę duchowości i wiary. Biżuteria Anny Barbarowicz i „Katedra” z hutniczego szkła Andrzeja Kałuckiego. Zagadkowy, niczym meteoryt obiekt inspirowany naturą Anny Koli i przeurocze rzeźby oraz inwazyjna instalacja motyli Czesławy Gucz. Wspaniały, malarski rysunek Wojciecha Kapelańskiego, zatytułowany „Pamięci Georga Orwella” oraz Wiesława Smużnego „Forma otworna i transparentna”, dedykowana pamięci Jana Berdyszaka. Cztery syntetyczne małe „Formy” Pawła Nowaka, stanowiące jakby definicje tytułowego problemu. „Ostatni lot” Jerzego Czapiewskiego na tle „Mapy nieba” Justyny Rebelki – Czapiewskiej. „Skowyt” Grzegorza Wawrzyńczaka przy pełnych ekspresji obrazach Joanny Dąbkiewicz – Luścińskiej. Piękne prace Marleny Rakoczy i Marii Szurmiej. Metaforyczny pejzaż „Przyrodzieje” Anny Bochenek obok „Tańczącego pieska” Eugeniusza Stemplowskiego. „Rozmowy z wiatrem” Katarzyny Karasiewicz i zamaszysty „Świt” Małgorzaty Iwanowskiej – Ludwińskiej. Nasycona w barwach i skupiona melancholia bytu w obrazie Małgorzaty Puciaty – Mroczyńskiej. Delikatne „Marcowe przebłyski” Zbigniewa Jankowskiego vis á vis trzech „Przestrzeni” Reginy Fydrych – Porębskiej, odbijają - po przekątnej wystawy, od „Cichego Brzegu II” Jadwigi Kotlarczyk. Natomiast cztery figlarne rysunki Maji Skibickiej próbują flirtować z wyrafinowanymi grafikami Stanisława Lackowskiego. Mocnymi punktami wystawy są obie prace Anny Olińskiej i designerskie „Sploty” Kamila Emanuela Klonowskiego. Malarsko inkrustują wystawę „Ogrody” Leszka Warmbiera a ideowo – prace Danuty Sowińskiej – Warmbier. U drzwi wejściowych problematykę konserwatorską podnoszą plansze Jolanty Czuczko i Doroty Jutrzenki – Supryn, natomiast na górze wtórują im dwie, monumentalne i plastyczne, plansze Piotra Niemcewicza. Monumentalne są też rysunki Wojciecha Solarskiego w odróżnieniu od niemal psychodelicznych rysunków Kamili Solarskiej. Na koniec tego przeglądu, u wejścia wystawy: jej cichy rarytas – wspaniała, postmodernistyczna rzeźba Tomasza Borkowskiego.

Galeria czynna: poniedziałek-piątek, godz. 11.00–15.00