Ks. bp Andrzej Suski (2009)
Biskup Toruński ks. Andrzej Suski
Honorowy Obywatel Miasta Torunia
Urodził się w wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia 1941 r. w Płocku. Tam ukończył Liceum Ogólnokształcące nr 24 i po zdaniu matury w 1959 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku.
17 marca 1965 r. Biskup Płocki zdecydował o skierowaniu go po święceniach na studia specjalistyczne do Rzymu - Andrzej Suski był pierwszym w powojennej historii Diecezji Płockiej kapłanem studiującym poza Polską. 5 maja 1965 r. Prymas Polski, kardynał Stefan Wyszyński, na podstawie specjalnego mandatu Stolicy Apostolskiej wydał dekret zezwalający na przyjęcie przez niego świeceń kapłańskich bez konieczności zachowania wymogu prawa kanonicznego dotyczącego wieku kandydata. Uroczystość wyświęcenia ks. Andrzeja Suskiego odbyła się 13 czerwca 1965 r. w kościele parafialnym pw. Świętego Bartłomieja.
We wrześniu 1965 r. otrzymał skierowanie na studia specjalistyczne z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W październiku 1967 r. złożył egzamin licencjacki na tym kierunku, a następnie podjął studia specjalistyczne z zakresu Pisma Świętego w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, zakończone licencjatem 19 czerwca 1970 r. W 1973 r. uzyskał tytuł doktora teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.
Od roku akademickiego 1973/74 był wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku i Soborowego Studium Teologiczno - Pastoralnego Diecezji Płockiej. Od grudnia 1973 r. na polecenie Prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego nauczał też przedmiotów biblijnych na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jednocześnie w 1974 r. przygotowywał pracę doktorską z zakresu Pisma Świętego w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. 19 października 1974 r. otrzymał nominację na cenzora ksiąg kościelnych.
12 września 1975 r. został nominowany na profesora Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku i wicedyrektora Soborowego Studium Teologiczno-Pastoralnego Diecezji Płockiej. Od 1976 r. był też adiunktem w katedrze biblistyki Wydziału Teologicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1984 r. wicerektor, a od 1986 r. rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Płockiej. W 1985 r. został odznaczony godnością Kapelana Honorowego Ojca Świętego.
W 1986 r. Jan Paweł II ustanawia go biskupem tytularnym Pulchrriopolis i biskupem pomocniczym Administratora Apostolskiego Diecezji Płockiej. Jego szczególnej trosce zostają powierzone sprawy: Wyższego Seminarium Duchownego, Niższego Seminarium Duchownego, Studium Soborowego, Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, Wydawnictwa Diecezjalnego, Biblioteki Diecezjalnej, Archiwum Diecezjalnego oraz sprawy księży studentów. Sakrę biskupią przyjmuje 4 października 1986 r. z rąk Prymasa Polski, kardynała Józefa Glempa w bazylice katedralnej pw. Wniebowzięcia NMP w Płocku. Jako zawołanie biskupie obiera fragment hymnu do krzyża Chrystusa: "Spes mea unica" (Nadzieja moja jedyna).
Od 1989 r. pełni funkcję Wizytatora Apostolskiego wyznaczonych seminariów diecezjalnych i zakonnych w Polsce, a od 1990 r. Dyrektora Krajowego Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce. Jest też wiceprzewodniczącym Komisji ds. Dialogu z Judaizmem Episkopatu Polski. W marcu 1991 r. zostaje mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej Płockiej.
19 marca 1992 r. Jan Paweł II powierza mu godność Biskupa Toruńskiego w nowoutworzonej Diecezji Toruńskiej, którą kanoniczne ks. Andrzej Suski obejmuje 25 marca. 31 maja odbywa się jego ingres do katedry św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Toruniu.
W 1996 r. zostaje wybrany przewodniczącym Komisji Duchowieństwa Episkopatu Polski (ponownie wybrany na tę funkcję w 2001 r.) W 1998 r. zostaje odznaczony przez Radę Miejską w Lubawie tytułem "Honorowy Obywatel Miasta Lubawy". 1 października 1999 r. jako przedstawiciel Episkopatu Polski bierze udział w Synodzie Biskupów w Rzymie. W 2002 r. wchodzi w skład Zespołu Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja. Od października 2007 r. członek Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski.
Wielki miłośnik Torunia, zaangażowany w tworzenie dobrych relacji między Kościołem, miastem i UMK. Znany z wielkiej troski o toruńskie obiekty sakralne i zachowanie ich historycznej wartości. Jego zasługą jest podniesienie kościoła śś. Janów do godności katedry, najważniejszego kościoła w mieście i diecezji. Był jednym z inicjatorów uporządkowania i upamiętnienia cmentarza żydowskiego przy ulicy Antczaka. Aktualnie przy jego wsparciu powstaje w Toruniu Muzeum Diecezjalne, gdzie będą prezentowane pamiątki sakralne Torunia. Współorganizator cyklu konferencji Colloquia Torunensia, poświęconych współczesnym problemom teologicznym i społecznym - nawiązania do idei toruńskiego Colloquium Charitativum z 1645 r. Pierwsze spotkanie zostało zakończone ponownym, symbolicznym pogrzebem ekumenicznym Anny Wazówny.
Inicjator utworzenia w 1993 r. Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu i Wydziału Teologii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Jeden z głównych "autorów" wizyty Jana Pawła II w Toruniu i precedensowego w historii spotkania w auli UMK rektorów szkół wyższych w Polsce.
Gorący propagator dzieł charytatywnych, pierwszym dekretem biskupim utworzył toruński oddział Caritas. Dzisiaj są już w Toruniu 3 ośrodki, świadczące pomoc materialną, edukacyjną i wychowawczą setkom ubogich torunian. Patronował i wspierał powstanie Hospicjum "Światło", Centrum Dialogu Społecznego, burs szkolnych (Brodnica, Grudziądz, a dla młodzieży studiującej Przysiek) oraz "okna życia" dla noworodków porzucanych przez matki.
Aktywnie włącza się w życie Torunia, wspiera wiele inicjatyw samorządowych, bierze udział w uroczystościach miejskich i osobiście przewodniczy mszom św. podczas obchodów Święta Miasta. Nieustannie promuje Toruń w życiu kościoła powszechnego, w homiliach i korespondencji ze Stolicą Apostolską.
Odznaczony m.in. Missio Reconciliationis (Misja Pojednania) - wyróżnieniem nadawanym osobom zasłużonym dla dzieła pojednania, działającym na rzecz porozumienia między narodami, przedstawicielami różnych kultur i różnych środowisk.
- 3295 odsłon
