TORUŃ

"Body Stories to zbiór wizualno-tekstowych opowieści, które poruszają problematykę ciała – jego sensualności, emocjonalności, ograniczeń i języka.
Prezentowane na wystawie w Galerii Wozownia realizacje przyjęły formę rysunkowych i malarskich instalacji, których dominującym kolorem jest czerwień. To jej temperatura stała się moim przewodnikiem w kreśleniu wypowiedzi ciała niemieszczącego się w języku. Body Stories są moim kolejnym zderzeniem się z językiem dyskursywnym, od którego odrywa się język cielesności. Geometria ciała zderza się w nich z geometrią euklidesową, a współczesna lingua Latina z moim językiem macierzystym." (M.Dawidek Gryglicka).
Małgorzata Dawidek Gryglicka, artystka i teoretyczka sztuki, absolwentka Malarstwa oraz Edukacji Artystycznej na ASP w Poznaniu, a także studiów doktorskich w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu – jest laureatką nagrody Narodowego Centrum Kultury na najlepszą pracę doktorską z dziedziny nauk o kulturze (2010). Autorka tekstów wizualnych, obiektów tekstowych, hipertekstów w przestrzeniach publicznych i galeriach, m.in. Krótkiej Historii Przypadku (1997), DE_kodów (2003), Definicji (2005). Dawidek Gryglicka wystawia w kraju i za granicą, m.in. Museum Modern Art, Hűnfeld / Niemcy, del Real Sitio y Villa, Aranjuez / Hiszpania. W sztuce zajmuje się językowym aspektem komunikacji w relacjach pomiędzy ludźmi i światem oraz związkami pomiędzy słowem, jego obrazami i desygnatami. W pracach teoretycznych bada zagadnienia związane ze zjawiskami tekstu rozumianego w kategoriach dzieła sztuki. Jej ostatnie zainteresowania skupiają się wokół choroby jako źródła sztuki i wyobraźni w chorobie, a także motywów tworzenia.
"Jeśli prawdą jest, o czym mówi Nicolas Bourriaud, że jakość dzieła sztuki określana jest przez trajektorię, jaką zakreśla ono na kulturowym horyzoncie, na powiązaniach jakie buduje pomiędzy zastanymi formami, znakami i obrazami, to nie ma lepszych przykładów na dzieła z tak zdefiniowanym znakiem jakości jak utwory Małgorzaty Dawidek Gryglickiej. Wyrosła z neo-awangardy, zakorzeniona w poezji konkretnej i lingwistycznej, ocierająca się o konceptualizm, ale ożywiana radośniejszym duchem Fluxusu Sztuka ta śmiało wkracza w XXI wiek, by ustawić się w rzędzie najbardziej dociekliwych poszukiwań na polu nowych mediów i rzeczywistości wirtualnej" (Mariusz Pisarski)